Praznik Svetog Georgija, jednog od devet velikomučenika i prvih stradalnika za hrišćansku veru, obeležava se u svim hramovima Srpske pravoslavne crkve i jedna je od najčešćih slava pravoslavnih Srba.

Slavni svetitelj rodio se u kući bogatih roditelja u Kapadokiji. Kad mu je otac postradao kao hrišćanin, majka se preselila u Palestinu, gde je dečak odrastao. Već u 20. godini dospeo je do čina tribuna u službi cara Dioklecijana.

U to vreme, car je započeo veliki progon hrišćana, a mladi Đorđe je stupio pred cara i odvažno rekao da je i on hrišćanin. Time je započelo njegovo stradanje za veru.

Tamnica, okovi, krvave rane po celom telu i sva druga strašna mučenja nisu pokolebali mladića.

On se neprestano molio Bogu i Bog ga je isceljivao i spasavao smrti na veliko divljenje naroda. Kada je Đorđe molitvom vaskrsao jednog mrtvaca, mnogi su primili veru Hristovu, a među njima je bila i careva žena Aleksandra.

Car je najzad odlučio da Đorđa i svoju ženu osudi na smrt sečenjem glave. Carica je izdahnula na stratištu pre pogubljenja, a Sveti Đorđe posečen je 303. godine.

 Današnji praznik kao svoju hramovnu slavu proslavlja i Crkva Svetog Đorđa na Oplencu, zadužbina Kralja Petra I, u kojoj počivaju članovi dinastije Karađorđević.

U luneti crkve, iznad portala, nalazi se ulje na platnu “Sveti Đorđe Spasitelj” čuvenog srpskog slikara Paje Jovanovića, koje je predložak za mozaičku ikonu patrona hrama. Ono što je na ikoni specifično jeste da se pored lika svetitelja, kome je umetnik dao prepoznatljive crte lica Vožda Karađorđa, nalaze četiri ocila, heraldičko znamenje na štitu, ali i natpis koji predstavlja Svetog Đorđa, ne samo kao zaštitnika mauzoleja porodice Karađorđević, već i kao spasitelja ili oslobodioca srpskog naroda.

Smatra se da je to delo, koje ima svojstva značajnog kulturnog dobra, nastalo oko 1920. godine.

S.G.